Plaatsen > Ile de Ré
Ile de Ré, oftewel het eiland Ré, is ruim vijfentwintig kilometer lang en tussen de honderd meter en vijf kilometer breed. Oorspronkelijk waren het vier eilandjes (St.Martin, Loix, Ars en Les Portes) gescheiden door nauwe kanalen. Deze kanalen zijn geleidelijk dichtgegroeid, waardoor er zich zoutmoerassen ontwikkelden. Tot het einde van de 19e eeuw was zout het belangrijkste product van het eiland. Tegenwoordig is Ile de Ré meer bekend om z’n uitstekende oesters.
Ré wordt ook wel ‘La Blanche’ genoemd, naar de vele witte huizen op het eiland. Door de brede zandstranden, de mooie en schone zee, de pittoreske vissersdorpjes met haventjes en de oude cultuur is Ile de Ré sterk in trek bij vakantiegangers. De bevolking stijgt in de zomermaanden wel tot het twintigvoudige. Ook het zachte klimaat, door invloed van de warme golfstroom, maakt het eiland aantrekkelijk. Het aantal uren zon per jaar ligt hier gelijk aan de rivièra, namelijk zo’n 2600 zonuren per jaar (ter vergelijking, in Nederland hebben we minder dan 1500 zonuren per jaar).
Sinds 1988 is Ile de Ré verbonden met vaste land bij La Rochelle door middel van een drie kilometer lange tolbrug. De brug is vijftien-en-een-halve meter breed en heeft aparte rijbanen voor voetgangers, fietsers en motorvoertuigen. In totaal achtentwintig pilaren van elk vijf-en-een-halve meter in doorsnee ondersteunen de brug. Op het hoogste punt staat de brug 42 meter boven het water.
Aan de westelijke oever van Ile de Ré staat de 57 meter hoge Phare des Baleines (vuurtoren van de walvissen). Deze toren is gebouwd in 1849 en werd in gebruik genomen op 15 januari 1854. Sindsdien vervangt het de Vieille Tour (oude vrouw vuurtoren) uit 1682 die iets ten noorden van de Phare des Baleines staat. De Vieille Tour, opgericht onder Vauban, is een van de oudste vuurtorens van Frankrijk en staat sinds 1904 op de monumentenlijst.
In tegenstelling tot andere vuurtorens aan de kust, is de Phare des Baleines niet vernoemd naar de plaats waar het staat. Deze vuurtoren is vernoemd naar de Cetacea (walvissen, dolfijnen en bruinvissen) die vroeger vaak stranden op deze kust. In 1922 is hier voor het laatst een walvis gestrand. Het skelet van deze walvis wordt tentoongesteld in het walvismuseum aan de voet van de vuurtoren.
De huidige lichtbundel van de Phare des Baleines draagt ongeveer vijftig kilometer ver, waarmee het één van de krachtigste vuurtorens van Frankrijk is. Na het beklimmen van de 257 treden heb je een prachtig uitzicht over het eiland en de oceaan.
Loix is het zout winningsgebied. Door de geschiedenis heen was zout een van de grootste rijkdommen van Ile de Ré. Omdat het in staat is voedsel te conserveren was zout onmisbaar voor de economie. De zoutpannen werden geruime tijd aan hun lot overgelaten, maar nu worden ze opnieuw ontgonnen. Zout staat weer in de belangstelling bij de consument. Vandaag produceren 80 zoutzieders van Ile de Ré gemiddeld 2500 ton per jaar.